Miejsce to nazywa się Qasr El Yahud (hebr. קאסר אל יהוד) tłumaczy się jako „Zamek Żydów”.
Jest to miejsce znajdujące się nad rzeką Jordan w pobliżu Morza Martwego.
Dlaczego to miejsce jest ważne dla chrześcijan?
Jest ono ważne z tego powodu, że to właśnie tam Jan Chrzciciel ochrzcił Jezusa Chrystusa (Mt 3,13-17). Ponadto uznaje się, że jest to także miejsce, gdzie Izraelici, po 40 latach wędrówki po pustyni, przekroczyli pod wodzą Jozuego rzekę Jordan, wkraczając w ten sposób do Ziemi Obiecanej (Joz 3,1-17).
Tutaj należy zwrócić uwagę na wymiar symboliczny przejścia Izraelitów do Ziemi Obiecanej. Po pierwsze, pamiętajmy, że Jezus i Jozue to jedno i to samo imię (יהושע – Jehoszua, polskie Jozue, to forma hebrajska tego imienia, a ישוע Jeszua – Jezus, to jego wersja aramejska). Jeszua lub Jehoszua znaczy – Jahwe zbawia. W Księdze Jozuego czytamy, że po śmierci Mojżesza na górze Nebo Jozue przeprowadził naród wybrany przez rzekę Jordan i wprowadził go do Ziemi Obiecanej. To wydarzenie jest uzupełnieniem Tory! Jednym z głównych tematów Tory to Ziemia Obiecana. Pięcioksiąg jednak kończy się w momencie, kiedy naród Izraelski staje przy granicach Ziemi Obiecanej, a Mojżesz umiera. Wydaje się, że dzieło nie doczekało swojego szczęśliwego zakończenia. Nic podobnego! Zakończeniem Pięcioksięgu jest Ewangelia Marka. To, co dokonało się w Księdze Jozuego jest obrazem i zapowiedzią tego, czego dokonał Jezus. Jezus (nowy Jozue) przeprowadza odkupioną ludzkość (naród wybrany) przez wody chrztu (rzeka Jordan) do królestwa Bożego (Ziemia Obiecana). To właśnie tam, po chrzcie, Jezus rozpocznie swoje głoszenie dobrej nowiny o królestwie Bożym, które jest prawdziwą Ziemią Obiecaną dla każdego człowieka.
Należy podkreślić, że Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela dokładnie w tym samym miejscu, gdzie naród wybrany przeszedł przez rzekę Jordan (będącą w teologii symbolem chrztu).
Kiedy Jezus został ochrzczony, „otworzyły się niebiosa” (Mt 3,16; Mk 1,10; Łk 3,21). W tym miejscu jednak niebiosa już raz się otworzyły, ponieważ to właśnie tam, w IX w przed Chr., miało miejsce wniebowzięcie proroka Eliasza (2 Krl 2,11).
Jezus rozpoczyna swoją misję w miejscu najniżej położonym na ziemi – Qasr El Yahud (-415 m p.p.m.), a kończy w miejscu najwyższym, jakie znał jako człowiek, czyli na górę Oliwną, obok Jerozolimy (815 m n.p.m.). Co jest istotne, są to dwa miejsca, gdzie otwarło się niebo i skąd miało miejsce wniebowzięcie (Qasr El Yahud – Eliasz) i wniebowstąpienie (Jezus). Jeżeliby pójść za tradycją, że Maryja „zasnęła” i została pochowana w dolinie Cedronu, to również i ona ma swoje wniebowzięcie w Jerozolimie.
Od czasu wojny sześciodniowej w 1967 roku miejsce to było niedostępne dla zwiedzających i pielgrzymów. W latach 80. władze izraelskie udostępniły wąski korytarz przechodzący pośród pól minowych, dzięki któremu wizyty stały się możliwe, ale tylko po otrzymaniu wcześniejszej zgody i pod eskortą wojska. Dopiero od 2011 roku dostęp do Qasr El Jahud jest swobodny, i każdy kto pragnie, może się tam udać bez żadnych trudności.
