Jan Chrzciciel (Ein Karem)

Według tradycji chrześcijańskiej, św. Jan Chrzciciel urodził się w miejscowości, która dzisiaj nazywa się Ein Karem. Jest ona położona kilka kilometrów od starego miasta Jerozolimy.

Z Ewangelii dowiadujemy się, że św. Jan Chrzciciel został aresztowany przez Heroda Antypasa (syna Heroda Wielkiego), który zarządzał Galileą i Pereą.

Gdy Herod, zarządca prowincji, usłyszał wieści o Jezusie, rzekł do swoich dworzan: To musi być zmartwychwstały Jan Chrzciciel. Dlatego potrafi czynić takie cuda. Wcześniej bowiem to właśnie on kazał aresztować i uwięzić Jana. A stało się to z powodu Herodiady, żony jego brata Filipa. Jan bowiem ciągle mu wypominał: „Nie wolno ci żyć z żoną swojego brata!”. Herod postanowił zabić Jana, bał się jednak tłumów, które uważały go za proroka. Zdarzyło się, że podczas uczty urodzinowej Heroda wystąpiła córka Herodiady, a jej taniec bardzo mu się spodobał. I uroczyście przyrzekł spełnić każde jej życzenie. Namówiona przez matkę, dziewczyna poprosiła: Daj mi na tacy głowę Jana Chrzciciela. Zasmuciło to króla, lecz ze względu na przysięgę złożoną w obecności gości rozkazał spełnić tę prośbę. Ścięto więc Jana w więzieniu, a jego głowę przyniesiono na tacy dziewczynie, ona zaś oddała ją matce. Uczniowie Jana zabrali jego ciało, pogrzebali je i powiadomili o wszystkim Jezusa (Mt 14,1-12).

Przez jakiś czas Herod przetrzymywał św. Jana Chrzciela w twierdzy Macheronte, którą wybudował Herod Wielki. Znajdowała się ona nad brzegiem Morza Martwego. Po śmierci, ciało św. Jana Chrzciciela zostało pochowane w miejscowości Sebaste, znajdujące się na terenie Samarii.

Warto tutaj zaznaczyć, że w Kościele czcimy liturgicznie narodziny tylko trzech osób: Pana Jezusa (25 grudnia), Matki Najświętszej (8 września) i św. Jana Chrzciciela (24 czerwca). Miejsce narodzenia św. Jana Chrzciciela, które przypomina nieco miejsce narodzin Pana Jezusa, po dzień dzisiejszy jest otaczane czcią.

Kościół, który widzimy na zewnątrz (patrz zdjęcie u góry) pochodzi z okresu krzyżowców (XII w.). Kiedy krzyżowcy przegrali bitwę pod Hittim (nad jeziorem Galilejskim) w 1187 r., co było równoznaczne z upadkiem państwa łacińskiego na tym terenie, muzułmanie przejęli kościół i zamienili go w stajnie. Franciszkanie zakupili to miejsce dopiero w XVII w. i udekorowali je dzięki pomocy takich państw jak Hiszpania i Portugalia.

Pierwszy kościół, jaki został tutaj wzniesiony pochodzi z okresu bizantyjskiego (V w.). Po dzień dzisiejszy widoczny jest fragment mozaiki z tego kościoła wraz z napisem w języku greckim „męczennicy Boży pozdrawiają was” (zdjęcie po lewej i poniżej).

W pobliżu mozaiki zostały wcześniej wykute dwa groby wspomnianych męczenników (miejsce niewidoczne dla odwiedzających). Kim byli ów męczennicy, tego nie wiemy. Tradycja chrześcijańska przypisuje je młodziankom zabitym przez Heroda Wielkiego. W rzeczywistości jednak, są nam oni nieznani.

Nieopodal tego miejscu została znaleziona również MYKWA, czyli żydowska łaźnia rytualna, pochodząca z I wieku. Nie była ona do użytku publicznego, ale domowego. W ten sposób mamy potwierdzenie archeologiczne, że w tym miejscu stał dom zamieszkiwany przez rodziny żydowską. Na chwilę obecną, miejsce to jest niedostępne dla osób zwiedzających.