Magdala (odkrycia z 2009 roku)

 Magdala (aram. מגדלא Magdallah, hebr. מגדל, Migdal) – starożytna miejscowość położona w odległości około 6 km od Tyberiady na zachodnim brzegu Jeziora Tyberiadzkiego, w Galilei na północy Izraela. Nazwa pochodzi od hebrajskiego słowa migdal – wieża. To właśnie z tej miejscowości miała pochodzić Maria Magdalena – Maria z Magdali (por. Łk 7,36-50). W starożytności miasto było ważnym ośrodkiem rybackim. W Talmudzie jest określona jako Migdal Nunaja (hebr. wieża rybna). Józef Flawiusz pisze o niej jako o mieście całkowicie zhellenizowanym, liczącym 40.000 mieszkańców.

W 2009 roku w Magdali podczas wykopalisk archeologicznych została znaleziona synagoga z I wieku po Chr. Jest to jedna z najstarszych synagog w Izraelu. Mniej więcej z tego okresu pochodzą synagogi z Jerycha, Gamli, Masady i Herodionu. Należy jednak podkreślić, że tylko w synagodze w Magdali zachowały się fragmenty mozaik, nadając temu odkryciu szczególne znaczenie.

Ponadto, wewnątrz synagogi został znaleziony duży, rzeźbiony kamienny blok, który dzisiaj jest znany jako Kamień z Magdali (The Magdala Stone). Ten kamień stanowi bardzo ważne odkrycie, ponieważ zawiera najstarsze przedstawienie menory, jakie kiedykolwiek znaleziono. Blok prawdopodobnie został wyrzeźbiony przez kogoś, kto widział menorę w świątyni jerozolimskiej.

Kamień z Magdali ma kształt prostokątny o wymiarach 50x60x30 cm. Na jednym z krótszych boków widnieje siedmioramienna menora. Jest ona postawiona na ozdobnym kwadracie. Po bokach znajdują się dwa dzbany, być może odnoszące się do wody i oliwy, jakie używano w świątyni. Na dłuższych bokach kamienia widać kilka łuków opartych na filarach, a za nimi jest druga seria łuków, co tworzy wrażenie trójwymiarowości, dając poczucie „przebywania” w synagodze.