Kim był Herod Wielki?

Kim był Herod Wielki?

Herod Wielki żył w latach 73-4 przed Chr. Data jego śmierci może budzić zdziwienie, mając na uwadze fakt, że Herod chciał zabić Jezusa (por. Mt 2,16). Przypomnijmy jednak, że Jezus urodził się w 7 lub 6 roku przed Chr. Herod już w wieku 25 lat otrzymał od swojego ojca Antypatera władzę nad północną częścią Palestyny zwanej Galileą. Okazał się być bardzo sprawnym władcą. Zaraz na początku swoich rządów złapał i zabił herszta rozbójników na pograniczu Syrii. Ludzie chwalili go za to, gdyż przyniósł im upragniony spokój. Jego szczęście jednak nie trwało długo. Herod bowiem był Idumejczykiem i jego popularność wśród prostego ludu nie podobała się znaczącym Żydom w kraju. Postanowili go zatem zgładzić. Herod świadom niebezpieczeństwa uciekł ze swoją rodziną, którą ukrył wraz z 800 żołnierzami w twierdzy na Masadzie. Sam natomiast skierował się do króla Arabii – Malchosa. Nie został jednak przez niego przyjęty i udał się dalej do Egiptu, aby spotkać się z Kleopatrą. Ta namówiła go, aby pośpiesznie udał się do Rzymu. Po przybyciu opowiedział Augustowi, co go spotkało w Judei. Cezar szanował Heroda, gdyż pamiętał o zasługach jego ojca Antypatra, który walczył u jego boku w Egipcie. Ponadto, młody Herod był zawsze bardzo lojalny wobec cezara i nie miał żadnych długów wobec Rzymu, płacąc zawsze na czas wszelkie podatki. Po zebraniu się senatu i przedstawieniu sprawy, ogłoszono Heroda królem Judei (przypomnijmy, że od 63 r. przed Chr. Palestyna była okupowana przez cesarstwo rzymskie). Było to w 40 r. przed Chr. Tą decyzją musiał być zaskoczony nawet sam Herod. Nie należał on bowiem do królewskiego rodu Hasmonejczyków i nie należał mu się tron królewski. Wrócił triumfalnie do Palestyny z licznym wojskiem już nie jako uciekinier, ale jako król. Musiał jednak jeszcze trzy lata walczyć ze swoimi przeciwnikami, aby ostatecznie zasiąść na długie lata na królewskim tronie.

Herod był bardzo sprawnym politykiem. Umiał sobie zjednać wielu znaczących przyjaciół, czego dał szczególne świadectwo po bitwie pod Akcjum (31 przed Chr.), kiedy jego przyjaciel Marek  Antoniusz został pokonany przez Oktawiana Augusta. Wydawało się, że dni Heroda są policzone. Tymczasem, Herod wybrał się do Oktawiana i z podniesioną głową zaproponował mu swoją przyjaźń. Oktawianowi do tego stopnia spodobała się odwaga Heroda, iż przyjął jego ofertę. Ku zdumieniu wszystkich po raz kolejny szczęście było po jego stronie.

Tego szczęścia brakowało jednak w domu. Herod z latami stawał się coraz bardziej podejrzliwy. Lękał się spisku przeciwko niemu. Z czasem atmosfera na jego dworze królewskim stawała się nie do zniesienia. Miał 10 żon z których najbardziej kochał Mariamme. Była ona Żydówką i pochodziła z rodu Hasmoneuszy. Jednakże, matka i siostra Heroda nienawidziły jej i ciągle oskarżały Mariamme przed Herodem o zdradę. Początkowo Herod nie dawał temu wiary, jednak z czasem dał się przekonać i skazał ją na śmierć. Było to w 29 r. przed Chr. Jak to opisuje Józef Flawiusz (historyk z I wieku po Chr.), Herod bardzo żałował tej decyzji. Jego tęsknota za Mariamme była tak wielka, że kazał swoim sługom wołać jej imię na korytarzach pałacu, żeby sprawiać wrażenie jakoby jeszcze żyła.

Kolejne lata swojego życia Herod poświęcił budownictwu. Z jego inicjatywy powstało wiele okazałych budowli na terenie Palestyny. Był on założycielem takich miast jak Sebaste, Antypatris oraz Cezarei Nadmorskiej, która stała się główną siedzibą prokuratorów rzymskich (jednym z nich będzie Poncjusz Piłat, który piastował urząd prokuratora w latach 26-36 po Chr.). Na jego rozkaz powstały wspaniałe twierdze: Masada, Herodium, Macheront, Aleksandrion, Hyrkanium. W Panias (późniejsza Cezarea Filipowa) zbudował świątynię na cześć cesarza Augusta. Najważniejszym jednak przedsięwzięciem budowalnym była rozbudowa świątyni jerozolimskiej. Prace rozpoczęły się ok. 20/19 r. przed Chr. Jej rozmiary zostały powiększone o połowę. Plac świątynny liczył sobie od tego czasu pół kilometra długości i 300 metrów szerokości. Kamienie użyte przy budowli były ogromne. Według obliczeń naukowców najmniejszy ważył ok. 2 ton, a największy o długości ponad 13 metrów ważył ok. 570 ton. Po 10 latach świątynia została oddana do użytku, choć prace były tam nadal kontynuowane, aż do roku 64. Warto tutaj dodać, że Żydzi nie cieszyli się długo jej pięknością, gdyż została zniszczona przez rzymian już w 70 r.

Herod Wielki wybudował sobie kilka wspaniałych pałacy w których mieszkał w zależności od pory roku. W okresie pory deszczowej, kiedy temperatury spadają w Judei nawet do kilku stopni powyżej zera, udawał się do swego pałacu w Jerycho (200 metrów pod poziomem morza), gdzie jest cieplej, niż w innych miejscach Palestyny. Natomiast w okresie pory suchej, kiedy są silne upały, przebywał w pałacu, który się znajdował pod twierdzą Herodium obok Betlejem (750 metrów nad poziomem morza). To właśnie tam w 2007 r. został odkryty przez izraelskich archeologów jego grób.

Herod był w swoich rządach okrutny tak wobec poddanego mu ludu, jak i wobec własnej rodziny. Podejrzewając spisek wytracił część z pośród swoich najbliższych. Na kilka dni przed swoją śmiercią zdążył skazać na śmierć swojego syna, który miał odziedziczyć po nim tron.

Sylwetka Heroda którą znajdujemy w Ewangelii Mateusza (por. Mt 2,1-19) doskonale wpisuje się w tę, jaką znamy z dzieł Józefa Flawiusza. Był on królem, który pomimo ogromnych sukcesów politycznych i budowlanych, wydawał się być nieszczęśliwy. Miał to niebywałe szczęście, że żył w czasie, kiedy urodził się Jezus. Jednakże moment ten stał się dla niego przekleństwem z powodu obsesyjnego lęku o władze. Przypomnijmy, że Herod miał około 70 lat, kiedy wydał rozkaz zabicia dzieci (Mt 2,16). Jezus zatem w żaden sposób nie mógł stanowić dla niego realnego zagrożenia. Umarł, mniej więcej, dwa lata po narodzeniu Jezusa, wpisując się na stałe w historię jako uosobienie zła.

Rzeź niewiniątek autorstwa Giotto di Bondone

Ten post ma 10 komentarzy

  1. o.Laurencja

    Przypisywana Herodowi „rzeź niewiniątek” to bzdura szyta grubymi nićmi. Żaden z kronikarzy żydowskich żyjących w tamtych czasach nie wspomina o tym ani słowem. Zresztą skąd by się wzięło tyle dzieci urodzonych w tym czasie?

    1. Ojciec Jakub

      To prawda, że Ewangelie nie są podręcznikami z historii, ale mam pytanie. Pisze Pan/Pani „skąd by się wzięło tyle dzieci?”. A ile było tych dzieci? Przecież w Ewangelii nie ma nigdzie podanej liczby. Może faktycznie było ich kilkanaście, a może nawet tylko kilka. Gdyby w taki sposób zostało zabitych np. pięcioro dzieci, czy byłoby czymś niewłaściwym nazwaniem tego rzezią? A to, że nie zostało to odnotowane w żadnych zapiskach z tamtego okresu, nie jest żadnym dowodem na to, że to wydarzenie nie miało miejsca. Większe rzeczy były pomijane. Zresztą z tamtego czasu jest tak niewiele tekstów, że nie powinno to budzić większego zdziwienia. Warto jednak tutaj nadmienić, że postać Heroda Wielkiego jest dość szeroko opisana przez Józefa Flawiusza (I w.). I to co Flawiusz o nim pisze, doskonale pasuje z opisem postaci Heroda jaki znajdujemy w Ewangelii Mateusza. Pozdrawiam 🙂

    2. OJCIEC JAKUBA & o.Laurencja W PIEKLE ZMIENICIE ZDANIE!
      ================================================>> NAPEWNO!

      1. Ojciec Jakub

        Nie wybieram się tam, więc zdania nie zmienię.

    3. Anna

      Zaprzeczanie Ewangelii i mordercy Herodowi to zło czystej krwi ! Rzeż niewinnych dzieci to fakt !

      1. Ojciec Jakub

        A ktoś temu przeczy?

  2. Jacek Pospiszyl

    Czy to oznacza , że nie znamy dokładnej daty urodzenia Chrystusa ? Skąd więc data nowej ery liczona właśnie od Jego narodzin, która została przyjęta 6 lub 7 lat od Jego faktycznych urodzin o ile dobrze zrozumiałem tekst o Herodzie Wielkim .

    1. Ojciec Jakub

      Przyjęte dziś powszechnie obliczenia ery chrześcijańskiej są dziełem mnicha scytyjskiego Dionizego Małego (Dionysius Exiguus), który ich dokonał na polecenia papieża Jana I (VI w.). Ustalił on, że Chrystusa urodził się w 753 r. od założenia Rzymu (dodam dla tych, którzy nie wiedzą, że zanim powstał kalendarz „chrześcijański” czas liczono od założenia Rzymu), a 8 dni później, czyli 1 stycznia 754 r., zgodnie z Prawem żydowskim, został obrzezany. Dzień obrzezania Dionizy Mały przyjął za początek nowej ery i nazwał go rokiem pierwszym. Ta datacja jest jednak błędna! Wiemy to z pism Józefa Flawiusza (I w.), który podał dokładną datę śmierci Heroda Wielkiego – 750 r. od założenia Rzymu, czyli na 4 lata wcześniej od podanej daty nowego roku przez Dionizego. Ponadto, należy pamiętać, że w Ewangelii Mateusza jest napisane, że Herod „kazał zabić dzieci do lat dwóch STOSOWNIE DO CZASU, O KTÓRY SIĘ DOWIEDZIAŁ od mędrców” (Mt 2,16). A zatem, dopiero po dwóch latach od momentu, kiedy dowiedział się, że Jezus Chrystus się urodził, Herod wydał rozkaz zabicia dzieci. W ten sposób mamy już różnicę sięgającą 6 lat. Pomijając inne argumenty, zakłada się dzisiaj, że Jezus urodził się w 6/7 r. przed Chr. Brzmi to dość oryginalnie, ale tak jest z punktu widzenia historycznego.

      1. no szał

        No opis na miano bohatera. Ateista czy kto to tam pisał, mam wrażenie że stronniczy ten artykuł.

  3. Grzesiek

    A może jakiś dowód na stronniczość artykułu? Czy zostajemy tylko przy „wrażeniu”?

Leave a Reply to AnnaCancel reply

Witryna wykorzystuje Akismet, aby ograniczyć spam. Dowiedz się więcej jak przetwarzane są dane komentarzy.